|
ต้นฉบับโพสต์โดย sandia15 เมื่อ 2012-11-29 01:36
คุณคนนั้นเอาเหตุผล เอาตรรกะ เอาครูบาอาจารย์ เอาความ ...
คุณคนนั้นเอาเหตุผล เอาตรรกะ เอาครูบาอาจารย์ เอาความดีมาอ้าง ศีลห้าคืออะไรคุณยังไม่เข้าใจมันเลย โดยเฉพาะศีลข้อ4 ซึ่งไม่ได้แปลว่าโกหกอย่างเดียว การพิมพ์แสดงความคิดเห็นโดยไม่ให้เกียรติผู้อื่นก็ถือเป็นการเบียดเบียนอย่างหนึ่ง แต่ทั้งนี้คุณคนนั้นอาจจะไม่มีเจตนาหรืออย่างไรไม่ทราบได้ แต่สำนวนที่ว่า สำเนียงส่อภาษา กริยาส่อสกุล ยังใช้ได้ดีในสังคมนี้ อย่าให้ความรู้สึกส่วนตัวทั้งหมดมาตัดสินว่าทุกสิ่งที่จะต้องเป็นไปตามที่ตัวเองวางไว้ ทุกอย่างบนโลกนี้ไม่มีอะไรตายตัวหรือยึดหลักมาตรฐานเดียว การวิจารณ์เป็นสิ่งที่ดีมากในการนำไปพัฒนาปรับปรุง แต่หลักและวิธีในการพูดคือสิ่งที่สำคัญยิ่ง สำคัญมากพอที่จะทำให้สังคมสงบสุขขึ้นกว่านี้ ทั้งหมดนี้ดิฉันหวังดีค่ะ นอกจากศัลกรรมปรับปรุงบุคลิกภาพแล้ว ธรรมะก็เป็นสิ่งที่คุณควรจะทำความเข้าใจให้มาก ไปที่ไหนก็จะมีแต่กัลยาณมิตร แม้แต่มิตรในโลกออนไลน์ก็ตาม
.......................................................................................................................................
คุณเองนี่ก็แปลก
คุณบอกว่า...แต่ทั้งนี้คุณคนนั้นอาจจะไม่มีเจตนาหรืออย่างไรไม่ทราบได้
คุณยังไปวิจารณ์ทั้งๆที่ไม่ทราบเจตนาของเขา
คุณบอกว่า...อย่าให้ความรู้สึกส่วนตัวทั้งหมดมาตัดสินว่าทุกสิ่งที่จะต้องเป็นไปตามที่ตัวเองวางไว้
คุณกลับเอาความรู้สึกของตนเองไปตัดสินเขาทั้งๆที่ไม่ทราบเจตนาของเขา และคุณเองก็ไม่รู้จริง
เช่น
คุณแนะนำว่า...ธรรมะก็เป็นสิ่งที่คุณควรจะทำความเข้าใจให้มาก
คุณเองกลับเข้าใจธรรมผิดๆหลายเรื่อง
ได้แก่
การพิมพ์แสดงความคิดเห็นโดยไม่ให้เกียรติผู้อื่นก็ถือเป็นการเบียดเบียนอย่างหนึ่ง จัดเป็น ปิสุณวาจา (พูดส่อเสียด คือพูดยุยงให้เขาแตกแยกกัน) ซึ่งไม่ใช่ผิดศีลข้อ4 คือมุสาวาท เพราะ เป็นหนึ่งในวจีกรรม 4 ได้แก่
1.มุสาวาท (การพูดปด พูดเท็จ โกหก หลอกลวง)
2.ปิสุณวาจา (พูดส่อเสียด คือพูดยุยงให้เขาแตกแยกกัน)
3.ผรุสวาจา (พูดคำหยาบ)
4.สัมผัปปลาปะ (พูดเพ้อเจ้อ)
วจีทุจริตนี้ เป็นวจีกรรม ซึ่ง จัดอยู่ในอกุศลกรรมบถ10 เช่นเดียวกับ มุสาวาท
หากคนเราคุยกันแล้วไม่เอาเหตุผล เอาตรรกะ เอาครูบาอาจารย์ เอาความดีมาอ้างอิงแล้ว จะเอาแต่ความรู้สึก ความรู้ผิดๆถูกๆของตนเองอย่างที่คุณกล่าวมาก็คงยิ่งวุ่นวาย เพราะ ยิ่งเข้าใจผิดกันไปใหญ่
หากคุณเข้าใจ...สำนวนที่ว่า สำเนียงส่อภาษา กริยาส่อสกุล ...อย่างแท้จริง
คุณน่าจะเข้าใจว่า ใครคนไหนออกมาพูดโวยวาย ฟาดงวงฟาดงาทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องของตนเองแต่ไปคิดแทนเขา จนเป็นเรื่องเป็นราวเพราะ ความคิดลบ จึงมองคนในแง่ร้าย
หากคุณเข้าใจดีว่า...การวิจารณ์เป็นสิ่งที่ดีมากในการนำไปพัฒนาปรับปรุง
คุณก็คงไม่ว่ากล่าวในแง่ลบแก่ คนที่วิจารณ์ ที่มีหลักและวิธีในการพูด ไม่ตรงกับคุณ เพราะ ลางเนื้อชอบลางยา
คุณไม่ชอบแต่อีกหลายๆคนชอบให้พูดตรงๆ ไม่ใช่ชมไปเรื่อยเปื่อย
คุณบอกว่า...ทั้งหมดนี้ดิฉันหวังดีค่ะ
แต่คุณกลับไม่รู้จริง นั่นเท่ากับว่า คุณกำลังพูดและทำสิ่งไม่ดีโดยไม่รู้ตัวว่าผิด เพราะ ชี้นำให้เข้าใจผิดเพราะความเห็นผิดของคุณเอง
คนที่ไม่เอาเหตุผล เอาตรรกะ เอาครูบาอาจารย์ เอาความดีมาอ้างอิง มักเป็นเช่นนี้เสมอ เพราะ จะหลงตัวเองว่า รู้ดี รู้จริง ตนถูก คนอื่นผิดเสมอ
ในโลกนี้ คนไม่รู้ว่าตนเองไม่รู้ น่าสงสาร เพราะมักจะส่งจิตออกนอก จะไปแก้ที่คนอื่น แต่ไม่ได้ดูที่ตนเองเลย
การสนทนากันครั้งนี้ เป็นการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง แต่ไม่แตกแยก
หวังว่า จะไม่ทำให้คุณเข้าใจผิดว่าเป็นการโต้ตอบเพื่อหักหน้าคุณ นะครับ
|
|