ภาคต่อค่ะ

Phinyaphat

ผ่านไปสองโมงครึ่งได้เริ่มลืมตาได้บ้างทีนี้เริ่มหายใจไม่ออกมันแน่นผ้ารัดหน้าอกมากที่นอนก็แข็งปวดหลัง ขอยาผู้ช่วยกินแต่เค้าบอกว่ายังทานไม่ได้ต้องรอสี่โมงเย็นเดี๋ยวให้ทาน(มองนาฬิกาโหอีกสองชั่วโมงกว่าตายแน่ๆ แต่ชั้นต้องทนคนอื่นที่นอนกันเยอะแยะเค้ายังทนกันได้เลย)จนสี่โมงขอยากินเลยเพราะปวดมากๆแต่เห็นเตียงข้างๆขอแินน้ำเฮลบลูบอยเลยขอกินบ้างผู้ช่วยบอกว่าคนที่กินน้ำหวานอ้วกทุกคนนะจะกินหรอ แต่เรารั้นไงบอกว่ากินค่ะ พอแกให้กินิส็ดขอนั่ง เท่านั้นแหละอ้วกเลย ช่วยบอกว่าไหนสัญญาแล้วไงว่าไม่อ้วก
ซักแปปขอพี่ผู้ช่วยไปตามแฟนขึ้นมาให้แฟนซื้อยาดมมาให้ พอซักหกโมงผู้ช่วยขึ้นมาบอกว่าแฟนเราไปเรียนเดี๋ยวมารับ ตอนสองทุ่ม เราก็โอเคจะได้นอนพักก่อน ตอนทุ่มนึงผู้ช่วยใจดีโทตามแฟนเราให้ด้วยนะแล้วก็มาเปลี่ยนชุดให้เราบอกว่าแฟนใกล้ถงละ แล้วก็พยุงเราลงมาข้างล่างพร้อมด้วยกระปุกสายน้ำเหลืองกับเลือด พอลงมาถึงข้างล่างก็ดึงสายออกสองข้างเลยไม่เจ็บนะแต่รู้สึกเสียงแปปเดียงแล้วก็ฉีดยาชาให้บอกว่าจะได้หลับสบายขึ้น แฟนเรามาพอดีพี่ผู้ช่วยออกมาส่งถึงรถเลย ยังชมพวกพี่ๆเลยว่าไหนเค้าว่ากันว่าผู้ช่วยที่นี่ดุหนูว่าใจดีทุกคนเลย พี่เค้ายิ้มกันใหญ่เลย

กลับมาถึงบ้านกินยานอน แต่ขอบอกว่านอนไม่ได้เลยค่ะปวดหลังมากๆเจ็บหน้าอกแบบตึงแต่ปวดหลังมากกว่าเรียกแฟนให้ช่วยดัยหลังให้ลุกทั้งคืนแล้วคอยนวด อาการปวดหลังเป็นอยู่หนึ่งคืนกับหนึ่งวันพอคืนที่สองนอนได้ดีกว่าเดิม แต่ผ้าพันหน้าอกรัดแน่นมากต้องกินยาแก้ปวดทุกสามชั่วโมงทำวันศุกวันจันนัดตัดไหมรอบแรก(เป็นช่วงเวลารอคอยมากๆเพื่อจะได้คลายผ้าพันหน้าอกให้หลวม)

ตอนนี้เริ่มรู้สึดดีแล้วพยายามช่วยเหลือตัวเองลุกเองวันศุกนี้ก็ได้เอาผ้าออกแล้ว ก็จะกลับเชียงใหม่เลย เอาไว้เอาผ้าออกแล้วจะมาเล่าให้ฟังอีกนะคะ

ขอฝากถึงคนที่อยากทำ แนะนำหมอเทพค่ะดีมากๆได้จับของคนที่ทำก่นๆนิ่มมากๆ แต่ที่นี่มีแต่ผิวเรียบวางสิลิโคนบนกล้ามเนื้อซึ่งจะฟื้นตัวเร็วมากๆ ได้เจอคนที่ทำจากยันฮียังต้องมาให้ที่นี่แก้ให้เลยเพราะหน้าอกไม่ชิด มีอะไรเข้ามาสอบถามได้นะคะยินดีติบค่ะ